Westeraccum

locatie op de kaart                            opgang zuid ri noord ↑                   klik op foto voor vergroting

De warft werd rechtstreeks gebouwd op een vlakke zandrug en is misschien ontstaan uit 2 samengegroeide kernen. De bewoning is in de romeinse tijd begonnen.
De dorpswarft toont drie grote ophogingsfasen: de eerste, tot rond 2.36m hoogte, op fijn geel zand, uit de 2e-3e eeuw. Hierin is o.a. dunwandig, zwart, gepolijst aardewerk gevonden.
Tot rond 4,5 m hoogte een laag met tal van scherven uit de 9e-10e eeuw.
De laatste ophoging is uit de late middeleeuwen en reikt tot 6,1m.

Uit opgravingen bleek de eerste bewoning in de Romeinse tijd te zijn geweest. Daarbij werden verder scherven gevonden uit de 2e en 3e eeuw nC en scherven van kogelpot-aardewerk uit de 7e en misschien de 6e eeuw.
Er is een woonstalhuis gevonden, waarvan door het hout als bouwjaar 775 kon worden bepaald. Een meter dieper werden paalgaten van een huis van 8,8m lang aangetroffen. Daarin lagen ook veel scherven van een saksisch aardewerksoort uit de 4-5e eeuw.
Ook werden resten van een 3-beukig huis aangetroffen, waarschijnlijk uit de 9e eeuw.

De huidige kerk werd gebouwd in 1270-1280, maar in 1963 werd aan de zuidkant ervan, 2m dieper, een stuk fundament gevonden van een houten kapel.